گفت و گویی با معلم نخبه و جوان دهدشتی/ایمان قنبری: معلمی تنها آموزش یکسری مفاهیم نیست بلکه کار ریشه ای و انسان سازی هست/ از کسب عنوان در جشنواره معتبر و بین المللی فیلم رشد تا کسب عنوان در یازدهمین جشنواره فیلم عمار

ایمان قنبری هستم، متولد ۱۸ آذر ۱۳۷۲ ساکن شهر دهدشت هستم و شاغل به شغل شریف معلمی هستم و با اولین فیلم کوتاهی که ساختم تندیس معتبر جشنواره رشد را دریافت کردم.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی افق دنا؛در پی افتخار آفرینی  و کسب مقام توسط معلم نخبه و جوان دهدشتی در جشنواره فیلم عمار در سطح کشور، با ایمان قنبری به گفت و گو پرداختیم.

سوال اول؛

خودتون رو معرفی کنید؟

عرض سلام خدمت شما، ایمان قنبری هستم، متولد ۱۸ آذر ۱۳۷۲ ساکن شهر دهدشت هستم و شاغل به شغل شریف معلمی هستم.

سوال دوم؛

 چرا معلم شدی؟و چقدر معلمی رو دوست دارید؟

راستش من موقع کنکور علاقه چندانی به معلمی نداشتم و به شدت به فیزیک هسته ای علاقه داشتم، حتی سال اولی که کنکور دادم فیزیک هسته ای سمنان قبول شدم که با مخالفت پدر نرفتم و بعد به دانشگاه فرهنگیان رفتم، اونجا هم دو ترم اولی زیاد به معلمی علاقه نداشتم تا اینکه تو درس های دانشگاه با کتاب های فلسفه تعلیم و تربیت و روانشناسی تربیت و… آشنا شدم و مطالعه کردم و فهمیدم معلمی حقیقتا تنها آموزش یکسری مفاهیم نیست بلکه کار ریشه ای و انسان سازی هست.

از اون جا به بعد دیدم نسبت به معلمی تغییر کرد و حتی با کسی که شغل معلمی رو کوچک میشمرد برخورد میکردم، خارج از شعار های معمول مسؤلان و جامعه، معلمی واقعا شغل زیباییه بخصوص وقتی ثمره کارت که همون رشد دانش آموران هست رو می‌بینید.

سوال سوم؛

چطور شد که سمت فیلم سازی رفتید؟

من زمانی دانشگاه تو بسیج دانشجویی فعالیت میکردم و به خاطر برنامه های فرهنگی که داشتیم با برنامه های کامپیوتری تدوین فیلم آشنا شدم و همون موقع اخبار دانشگاه فرهنگیان رو در قالب طنز با مصاحبه و خبرو… کار میکردیم و کم کم با توجه به علاقه ای هم که به نویسندگی و خلق اثر داشتم با توجه به داستان هایی که خودم می‌نوشتم، در سال اول تدریسم در روستا با دانش آموزان در زنگ هنر به جای نقاشی تئاتر کار میکردم و برای اینکه تئاتر و هنر دانش آموزام دیده بشه برای اعتماد به نفسشون(چون کل مدرسه ۱۶ نفر بود) مردم روستا رو به بهانه های مختلف مثل اربعین یا دهه فجر جمع میکردم تا دانش آموزانم براشون تئاتر اجرا کنند و سرود بخونند، پیشترفت و استعداد دانش آموزانم در تئاتر باعث شد که به فکر ساختن فیلم کوتاه بیفتم.

سوال چهارم؛

از اولین ساخته است بگو؛

اولین فیلم کوتاهی که ساختم برام بسیار پرخاطره ست چون با اولین کارمون تندیس جشنواره معتبر فیلم رشد رو گرفتیم. ماجراش از اواسط سال تحصیلی شروع شد، با لب تاب شخصی خودم فیلم های انیمشن درسی و تربیتی مثل انیمشن پیامبران رو برای دانش آموزانم پخش میکردم. بچه ها از انیمشن سرگذشت حضرت آوم و هوا خیلی خوششون اومد و همین من رو وسوسه کرد که یک فیلمنامه با مفاهیمی چون تقابل هابیل و قابیل بنویسم، فیلمنامه رو بهشون دادم و تمرین کردند، (اسم اولین فیلممون هابیل یا قابیل؟) بود، داستان یه دانش آموز روستایی که میخاد تئاتر بازی کنه برای جشنی تو روستا و سرگروهش نقش هابیل رو بهش میده و چون از سادگی هابیل خوشش نمیاد شرارت هایی رو تو فیلم انجام میده…

اون موقع گوشی من s3 بود که کیفیت دوربینش زیاد جالب نبود، برای همین موبایل دوستم مهدی مختاری که j7 بود و یکم کیفیتش بهتر بود رو امانت گرفتم و باهاش فیلمبرداری کردیم…

وقتی برای اختتامیه جشنواره رشد رفتم دیدم فیلمهایی که از هلیکوپتر تو فیلمشون استفاده کرده بودند و ما تنها با دوربین یک موبایل با اونها رقابت کردیم و خوشبختانه به خاطر محتوای قویی که داشت تندیس هم گرفت.

سوال پنجم؛

از جدید ترین کارت که در جشنواره عمار با عنوان «اخبار مدرسه» برگزیده شد، بگو؛

اخبار مدرسه ایده ش برای تشویق دانش آموزان به ذهنم خورد، که چه کنم در مدرسه ای که مدیرش هستم بچه ها رو فعال کنم که کار انجام بدن، با ساختن اخبار مدرسه هم خود دانش آموزانی که مجری و خبرنگار و کارشناس اخبار میشدند رشد می‌کردند و هم بقیه دانش آموزان تلاش میکردند با درخشش در مدرسه یا نوآوری هاشون تو اخباری که همه ی دانش آموزان میبینند تشویق بشن.

اخبار مدرسه به این سبک برای اولبن بار در کشور اجرا میشد و بسیار هم بازتاب داشت و حتی در سطح کشور بسیاری از معلمان و مدارس کار رو دیدند و استفاده کردند.

تو اخبار مدرسه همه کاره دانش آموزا هستند، مجری، کارشناس، گزارش، خبرنگار و من در خلال این کار مهارت های کلامی و اعتمادبنفس دانش آموزان رو ارتقا میدم.

حتی در گفت و گوی ویژه خبری اخبارمون، دانش آموزان رو دعوت میکنیم تا درمورد موضاعاتی که خودشون باهاش درگیر هستند معمولا، مناظره کنند و از این طریق مهارت های گفتگو، تحمل مخالف و… رو در اونها نهادینه می‌کنیم.

حتی روی لهجه ی مجری ها و خبرنگاران تمرین میکنیم تا بهترین کار رو بتونن ارائه بدن.

سوال ششم؛

هدف ت در تدریس و کارگردانی چیه؟

آرمانی ترین هدفم تحول در آموزش و پرورشه، و شاید یکی از بزرگترین ارزوهام اینه که روزی برسه که هیج معلمی به صورت سنتی تدریس نکنه، همه از روش های تدریس فعال استفاده کنند و همه ی وغدغه ها سمت کیفیت کار باشه، که متاسفانه در حال حاضر با این حملات فاصله زیادی داریم، اما برای فیلمسازی هدف اصلیم رشد مهارت هاب دانش آموزانم هست. من به راحتی میتونم سناریویی بنویسم که بازیگرانش جوانان همسن خودم و دوستانم باشن، اینجوری زحمت آموزش کار به دانش آموز کم سن و سال رو هم نداره، شابد باورتون نشه من تو ساخت فیلم‌هام یکی از مشکلاتم اینه که دانش آموزا چون آماتور هستند به دوربین نگاه میکنن و من مجبورم چند ماه تمرین کنم باهاشون تا کم کم راه بیفتن و بتونن به درستی نقش بازی کنند، ولی من این سختی کار با دانش آموز رو تحمل میکنم تون خروجی زیبایی داره وقتی میبینم دانش آموز ابتدایی کارهای بزرگی میتونه انجام بده به خودم افتخار میکنم. آموزش هنر به دانش آموزانم رو وظیفه خودم میدونم و برای این کار تلاش می‌کنم.

سوال هفتم؛

آخرین صحبت ت رو بگو؛

صحبت آخرم با جوانان مومن و انقلابی هست که سعی کنند در حد توانشون به حوزه هنر ورود کنند و پیام انقلاب رو با زبان زیبای هنر و رسانه به گوش دیگران برسانند چون در این حوزه هرچه کار کنیم بازهم کم هست و جای کار بسیاری داره.

نهادهای انقلابی هم بیش از این چیزی هست از به حوزه هنر و رسانه حمایت کنند.