راه توسعه با مدرک اهدایی!
حرف مردم، رحمت الله رضوانی:
مدتیست عده ای سعی می کنند در فضای مجازی از آقای عدل هاشمی بعنوان کسی که می تواند عامل توسعه ی کهگیلویه ی بزرگ شود، یاد کنند.
ضمن تمام احترامی که برای سردار هاشمی قائل هستم – بخاطر زحماتی که به هر صورت و با هر کیفیتی در این مدت کشیده اند – باید خدمت دوستانی که چنین اعتقادی دارند عرض کنم که اتفاقا بر خلاف تصور این عزیزان، همین حضور سردار هاشمی بدون داشتن کمترین تحصیلات آکادمیک و دانش تخصصی لازم در راس یک شرکت عمرانی با گردش مالی هزاران میلیاردی، خود یکی از بزرگ ترین نشانه ها و دلایل توسعه نیافتگی کشور ماست.
حتما این عزیزان بعنوان یک طرفدار مطلع هستند که دانشگاه آزاد بهبهان در “همین سالهای اخیر” مدرک مهندسی را به سردار هاشمی اهدا کرد. آن هم در حالیکه بعنوان یک مسئول اجرایی، یک پایش در غرب و پای دیگرش در شرق کشور بود و به اصطلاح وقتی برای سر خاراندن هم نداشت چه برسد به انجام تحصیلات دانشگاهی!
اینکه در این شرایط آیا اصلا امکان حضور در کلاس درس توسط ایشان وجود دارد یا نه، و نحوه ی تحصیل و کسب مدرک تحصیلی ایشان چقدر منطبق بر قوانین آموزشی بوده است، خود یک مساله ی جدیست که بررسی آن بماند برای فرصتی دیگر … فعلا فرض را بر این می گذاریم که ایشان کاملا دانشجویی در کلاس درس حاضر می شدند و به حل تمرینهای دشوار دروس محاسباتی رشته ی مهندسی عمران می پرداخته اند و در این مدت مهندسی خبره شده اند!
اما آیا دوستانی که دغدغه ی توسعه ی کشور و منطقه را دارند، تاکنون هیچ با وجدان خود خلوت کرده اند که در طول دهه های گذشته ایشان با چه پشتوانه ی فنی و تخصصی این مجموعه ی عظیم را هدایت میکردند؟! آیا جز با آزمون و خطا؟! آیا با خود فکر کرده اید که تا کنون چه میزان هزینه بخاطر آزمون و خطا و کسب تجربه و عدم تخصص یک مدیر بر مردم و بیت المال مسلمین تحمیل شده است؟! آیا مردم باید خود را بدهکار چنین افرادی بدانند یا طلبکارشان باشند؟!
بی شک اگر در همان ۳۰ سال گذشته یک مهندس خبره عهده دار شهرداری ها و موسسات تخصصی می شد، پروژه های تحت مسئولیتشان با راندمان بسیار بالاتر و زمان و هزینه ی بسیار کمتر به سرانجام میرسیدند.
اگر اکنون بعد از گذشت ده ها سال آزمون و خطا با سرمایه ی بیت المال، جناب سردار امروز مطالبی را آموخته باشند، نه اهمیت چندانی دارد و نه کسب چنین دانشی با تحمیل چنان هزینه ی سنگینی بر سرمایه های کشور، مایه ی افتخار کسی خواهد بود!
اگر مسیر توسعه آن چیزیست که سردار هاشمی طی کرده اند، وای بحال ما و روزگار ما، و وای به آینده ی ما و فرزندان ما، و وای بر این مرز و بوم که هرچه بر سرش آمده از دست تفکرات اشتباه ماست.
مدیریت مجموعه ی تخصصی بدون داشتن تخصص، ریاست بر مهندسان بدون داشتن تحصیلات مهندسی، آموختن با آزمون و خطا و بدون تحصیل در دانشگاه و …
دوستان! اگر واقعا دغدغه ی توسعه برای کشور و شهرستان محروممان را دارید، بدانید که مسیر توسعه از هرجا بگذرد، از مسیر سردار هاشمی نمی گذرد!
